تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در نهال‌های گلابی وحشی (Pyrus boisseriana) در پاسخ به تغییرات آبیاری

بهترین راه مقابله با خشکی همراهی با آن می­باشد که در این بین استفاده از ژنوتیپ­های وحشی از اهمیت ویژه­ایی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر، درک عمیق از مکانیسم­های ژرم پلاسم وحشی گلابی (Pyrus biosseriana) در پاسخ به تنش قطع آبیاری و ارزیابی قدرت بازیابی آن می­باشد. در همین راستا بعد از قطع آبیاری به مدت 18 روز، مصادف با علائم پژمردگی برگ، شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در برخی از نهال­ها ارزیابی شد و با آبیاری دوباره­ی نهال­های باقی مانده به مدت یک هفته، قدرت بازیابی گیاه مورد مطالعه قرار گرفت. همزمان با ظهور پژمردگی برگ، محتوی نسبی رطوبت برگ با حدود 58% کاهش در مقایسه با نهال های کنترل، در حد بحران و حیاتی (35%) اندازه گیری شد که البته بعد از آبیاری، گیاه توانست خود را تا حد قابل قبولی بازیابی کند. پتانسیل آبی گیاه در آوند چوبی در انتهای آزمایش تا 22/2- مگاپاسکال کاهش پیدا کرد و دوباره با جذب آب از ریشه، به شرایط کنترل نزدیک شد. به منظور تعدیل اسمزی در سلول گیاهی، مقدار پرولین آزاد و گلوکز حدود 6-5% در مقایسه با نهال­های کنترل افزایش یافت. نتایج نشان داد که افزایش محتوی کارتنوئید یکی از مکانیسم آنتی اکسیداتیو در این ژرم پلاسم وحشی می­باشد چرا که حضور اکسیژن­های آزاد نتوانسته است محتوی کلروفیل را کاهش دهد. از طرفی دیگر، محتوی مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن به ترتیب بعنوان شاخص­های پراکسیداسیون لیپید و تنش اکسیداتیو افزایش بسیار جزئی و غیر معنی­داری داشت. در نهایت می­توان اذعان کرد که افزایش پرولین بعنوان یکی از اسمولیت‌های محلول و کارتنوئید بعنوان یکی از مکانیسم آنتی اکسیداتیو، سازوکار این گیاه برای مقابله با کم آبی است. بنظر می­رسد که ژرم پلاسم وحشی گلابی در سنین اولیه تا حدود 18 روز می­تواند بی­آبی را تحمل کند و علائم پژمردگی برگ شاخص مناسبی برای تشخیص میزان مقاومت آن به خشکی می­باشد.